Versleten organisaties

In de huidige zakeneconomie lijkt de onverzadigbare drang naar aandeelhouderswaarde, economische groei en harde resultaten belangrijker dan aandacht voor de individuele medewerker. In een welhaast bodemloze put van verlangen staan meer efficiëntie, meer klanten, meer omzet op de voorgrond en dus op de agenda van menig manager. Het gaspedaal wordt steeds verder ingedrukt.

Het resultaat van dit alles is dat veel medewerkers hun spreekwoordelijke kont tegen de krib gooien. De boog kan immers niet altijd gespannen staan. Er ontstaat tegengas. Door elke keer weer dat schepje er bovenop zitten veel medewerkers tegen een mentale uitputting aan en haken talentvolle mensen af. Veel ingesleten en onbewuste belemmeringen verhinderen zodoende de daadwerkelijke benutting van inspiratie, kennis en kunde binnen de organisatie.

Veel teams en afdelingen zitten in een mentale dip. Dit is meestal geen plichtsverzuim of de kantjes eraf lopen, maar het kan heel goed zijn dat na jarenlange ‘veranderslagen’ gewoon de motivatie ontbreekt. Dat er weinig gedeelde visie op het werk bestaat. En dat er onvoldoende “triggers’ zijn om het werk, dat maar blijft liggen, af te krijgen. Klachtenafhandeling, herstellen van fouten en vergaderingen domineren vervolgens de dagelijkse praktijk.

Verstarrend patroon
Terwijl de druk vanuit organisaties om te blijven presteren steeds meer toeneemt, verandert langzaam de attitude van de medewerker. Het werk komt steeds minder op de eerste plaats. Het jarenlange vechten tegen stroperigheid en belemmeringen moedigt me first gedrag aan en zorgt ervoor dat medewerkers voor zichzelf kiezen in plaats voor de werkkring.

Veel managers sluiten de ogen voor het probleem. Het blijft onbespreekbaar. Deels omdat het zo moeilijk te doorbreken is. Deels omdat ze het soms zien als hun eigen falen. Soms weten ze gewoon niet wat ze er mee aan moeten. Bovendien is het lastig te bepalen wat dan de aspecten zijn waarop gestuurd moet worden om het te veranderen!

Bij medewerkers treedt steeds meer een gevoel van gelatenheid op. Van het enthousiasme waarmee ze de baan zijn gestart is weinig meer over. Niet zelden verdwijnt de energie van medewerkers buiten de organisatie. Naar de plaatselijke toneelvereniging of de voetbalclub. Zingeving wordt steeds meer buiten de werksfeer ingevuld.

De cijfers
Inmiddels zijn we er achter dat het probleem op grote schaal voorkomt. Mentaal verzuim kost het bedrijfsleven evenveel geld als regulier ziekteverzuim. Een gemiddelde afdeling met 100 medewerkers levert al snel 3 miljoen euro per jaar in. En dan hebben we het nog niet over het succesvol werken aan het verlies van kwaliteit en omzet. Al met al een enorme potentie die niet uit de verf komt door een opeenstapeling van verstoringen. Doodzonde dus.

Ik werk al jaren samen met organisatieadviesbureau Second Nature aan succesvolle oplossingen voor bovenliggende uitdagingen. Om mensen en organisatie te laten kantelen. Met plezier.