7 (Eco)logische adviezen voor politiek leiderschap

Soms krijg je de behoefte dingen op een rij te zetten. Voor jezelf. Voor de toekomst van je kinderen. Voor de politiek. Ik zocht naar een metafoor om politiek leiderschap vanuit een andere optiek te bekijken en vond die in de natuur. Niet zo vreemd eigenlijk. Want wij zijn zelf onderdeel van het ecosysteem.

1. Het landschap verandert, maar de natuur behoudt zijn waarden

De politicus kijkt naar het veranderend landschap. Van de zomer en herfst naar de kille winter. De politicus blijft beter onwankelbaar in zijn visie en waarden. Alles komt weer terug. Ook de zomer. Als een boom uitkijkend over de glooiingen van de verandering. Het stuur stevig in handen, prioriterend, actief en gemotiveerd.

2. Dankzij de winter weten we wat de lente is

De ‘positive bias, onze overlevingsdrang en gevoel dat alles weer goed komt, is onze natuurlijke toestand. Ze wordt echter snel overwoekerd door de complexiteit van de wereld. Hoe ga je daarmee om als politicus? Transformaties in de politiek zijn identiek aan de golfbewegingen van de natuur. Soms moet je jezelf opheffen om jezelf te verheffen. Opnieuw geboren worden. Om naar een volgende fase in transitie te gaan. Dat geldt voor politicus en partij. Soms is vertrekken of een andere politieke rol beter. Begrijp dat een winterslaap slechts een winter lang duurt.

3. In de natuurlijke cyclus bestaat de dood niet

Er is geen oorsprong of einde. De (eco)logische wet van politiek leiderschap ligt in het feit dat er geen verlies of dood bestaat. De koning is dood. Leve de koning. Sterven en weer geboren worden. Op de resten van de oude stad wordt de nieuwe gebouwd. Maar de oude stad blijft het fundament. De leerschool voor het nieuwe. Alles wat je hebt gedaan in je politieke leven is nuttig geweest, of zelfs meer dan dat. Misschien heet dat dan ook de evolutie in tegenstelling tot revolutie.

4. De natuur kent geen ego

De macht raakt vaak gehecht aan concepten en denkbeelden en vergeten de bron. De wereld van het ego is tijdsgebonden en vluchtig. De natuur is efficiënter. Een zaadje levert amper inspanning om boom te worden. De natuur kent de wil om leiding te nemen. Herkent de wetmatigheid van moeiteloos leven. De (eco)logisch opererende politicus geeft verkeerde beslissingen toe. Egoloos, dus moeiteloos. Maar wel stavast.

5. De natuur is niet weerbarstig

De politiek leider anticipeert op vele rollen. Niet weerbarstig maar flexibel. Als een bamboestengel. Stevig geworteld doorstaat het de zwaarste stormen. Voel bijvoorbeeld tijdens een storm de sensatie in je lichaam. Dat is je levensenergie. Benut dat in een volgend debat. Het is de flow van leiderschap. Elke storm maakt je sterker. Elke storm leert je weer hoe je in je vel zit.

6. De schaduw van de zon wijst je op je onvolledigheid

De omgang met je eigen incompetenties maakt tot wie je bent. Je schaduwdeel is onderdeel van je totale werkelijkheid of identiteit. Zelfkennis is het grootste goed. verzamel kritische vrienden om je heen. Luister echt naar anderen. Omhels je schaduwkant en je wordt daardoor een sterker leider. Verstop bijvoorbeeld niet je boosheid of schaamte. Wees als een jonge geest. Transparant in doen en laten. Eerlijk naar jezelf en anderen. Authentiek en waarachtig. Zo hou je je politieke leven langer vol. Zo komt het tot volle wasdom.

7. De natuur twijfelt niet

Politiek leiders worden gedreven door een innerlijke verplichting. Noem het ‘noblesse oblige’. Noem het ‘tweede natuur’, dat maakt niet uit. Deze innerlijke drijfveer en kompas is je zesde zintuig. Vertrouw erop. Twijfel niet bij politieke keuzes. Het politiek schilderstuk kent geen mededogen. Vertrouw erop dat je intuïtief de juiste keuze al hebt gemaakt voordat je het je bewust wordt.

Ook de politicus is op zoek naar geluk. Het gaat niet enkel om ego of kiezersaantallen. Blijf bij jezelf. Aanvaard de adviezen van een kritische vriend. Luister en bezin. Neem je verantwoordelijkheid, maar vergeet niet te werken en leven met plezier in je vak: Politiek bedrijven.