Vergeef het onvergeeflijke

Het afgelopen jaar heb ik veel geleerd. In de politiek, in het maatschappelijke veld en vooral privé. Allerlei beelden kwamen bij me op toen ik dit schreef. De verschrikkelijke moorden door een rechtse fanatiekeling op een jeugdeiland bij Oslo. De nietsontziende dictators bij de strijd rond de Arabische Lente. Maar ook op persoonlijk vlak heeft ons gezin veel meegemaakt. Zaken die eigenlijk in het niet vallen bij de verschrikkingen in de wereld. Beloften bijvoorbeeld van politici dat de zorg voor ons gehandicapte kind gehandhaafd blijft. Terwijl je de neus van de verantwoordelijke politicus zag groeien.

En toch moet je door. Ook als je als profiteur, fraudeur, subsidievreter of erger wordt weggezet. Terwijl je gewoon PGB-houder bent voor je ernstig gehandicapte kind en alles tot op de eurocent netjes verantwoord. Dat je gewoon recht hebt op ondersteuning vanuit de overheid. Je moet door. Ook als je verweten wordt dat je die te grote auto rijdt van datzelfde PGB. Je moet door. Ook als mensen de banden lek prikken van de gehandicaptenbus omdat je tegen de zin van buurtbewoners een gehandicaptenplek van de gemeente hebt gekregen. Ik heb veel geleerd. Je moet door. Positief. Dat is het enige dat er is. En dat helpt mij en mijn gezin elke dag.

Wil je als mens een lang, gelukkig leven leiden?
Vergeef dan het onvergeeflijke. Het is echt het alleraardigste wat je kunt doen voor jezelf. Het kwaad kan het wellicht niet verdienen om vergeven te worden voor alle pijn en verdriet dat doelbewust toegebracht is aan je leven, maar jij verdient het om vrij te zijn van het kwaad.

‘Wrok is als het drinken van gif en je kan wachten tot het je vijand doodt,’ vertelde Nelson Mandela. Ik sprak gisternacht tot in de late uren over deze quote. Met twee vrienden en een vriendin. Het was een mooi verdiepend gesprek met Mario, Liselot en Jaap. Laat ze gaan, vertelden ze me, al die reaguurders met hun opmerkingen, laat ze gaan en toon jezelf (en de wereld) dat de obstakels die zij probeerden te maken niet belangrijk genoeg zijn om jouw positivisme uit te schakelen. Sta er niet boven maar ga er naast staan. Vergeving is geen aanvaarding van verkeerd gedrag, maar een daad voor jezelf.

Het Aramese woord voor “vergeven” betekent letterlijk “losmaken.”
De snelste manier om jezelf te bevrijden van een lastpost en alle bijbehorende negativiteit is simpelweg ‘vergeven’. Los van de bindingen en van de lelijkheid van die persoon. Woede bindt je vast aan die persoon. De persoon die verantwoordelijk is voor jouw pijn. Vergeving is voor jezelf en niet de andere partij. Je stoorzender vergeven en vergeten is het beste wat je kunt doen voor je vrienden en familie. De kring mensen om ons eigen gezin heen, de fijne mensen die ons ondersteunen, is vele, vele malen groter dan die paar vermaledijde gasten. Dat heeft ons gezin gemerkt de afgelopen maanden. Echte vrienden zijn zo belangrijk. We zijn daar intens dankbaar voor.

Desmond Tutu was voorzitter van de Waarheidscommissie in Zuid-Afrika in de vorige eeuw. Dit waren de eerste woorden van een van zijn eerste speeches.
‘Vergeven is niet altruïstisch. Het is de beste vorm van eigenbelang. Het is een proces dat haat en woede uitsluit. Woede en haat zijn emoties die onderdeel zijn van het menszijn. Echter, toen ik sprak over vergeving bedoel ik de overtuiging dat je aan de andere kant van een beter menszijn kan aankomen. Een beter mens dan het verteerd worden door woede en haat. Die in die toestand vergrendelt u zichzelf in een staat van slachtofferschap, waardoor je afhankelijk wordt van de dader. Als je kunt het vinden jezelf te vergeven dan ben je niet langer geketend aan de dader. Je kunt je losmaken en je kan zelfs helpen de dader een beter mens te laten worden.’

Forgiveness is a virtue of the brave.
Indira Gandhi