Gisteravond had ik een schrijversblok, normaal heb ik dat niet, maar het overkwam me zomaar. Ik vroeg via twitter of iemand een actueel zorg-onderwerp wist. Ik wist niet wat me overkwam. Binnen een paar minuten had ik wel voor 10 blogs materiaal. Ik wist wat me te doen stond: Een zorg top tien samenstellen, zonder commentaar. Want het zegt genoeg. Het is de week van de reflectie, dus politiek Den Haag, doe er je voordeel mee, want Nederland is bezorgd.
1. Ik maak me zorgen over het scheiden van wonen en zorg in de verzorgingshuizen. Door de verwijdering van de broodnodige zorgzwaartepakketten 1 t/m 4 uit de verzorgingshuizen zullen indicaties veranderen. Cliënten met beperking kunnen straks met lage indicatie niet meer wonen in instellingen.
2. Ik maak me zorgen over de transitie van AWBZ naar Wmo. Ik weet dat gemeenten er nog lang niet klaar voor zijn. Ouderen en mensen met een beperking zullen hier slachtoffer van worden.
3. Ik maak me zorgen over ‘De trechter van Dunning’. Over het uitselecteren van de zwakkeren in de samenleving. Dit gaat de patiëntenzorg erg overhoop gooien in Nederland.
4. Ik maak me zorgen over het CIZ; de frustraties van de aanvraag en herindicatieprocedures en de muur van formaliteit en afknijpzucht die je tegenkomt. En ook nog eens de miscommunicatie en bureaucratie bij deze instelling.
5. Ik maak me ernstige zorgen over het verdwijnen van het gros van de zorgboerderijen door de indicatieveranderingen. Deze zeer gewaardeerde dagbesteding dreigt tussen wal en schip te vallen.
6. Ik maak me ernstige zorgen over de transitie van jeugdzorg naar gemeenten waar diverse gemeenten nog geen raad mee weten.
7. Het gaat in Nederland een drama worden, ook voor vervoersindicaties en sociale werkvoorzieningen.
8. Ik moet nadenken over de keuze of bijverzekeren voor een gezond iemand nog wel nodig is met zo een hoog eigen risico.
9. Ik maak me zorgen over de inzet op zorg op afstand! Mensen in hun eigen omgeving laten blijven door zorg op afstand te bieden met behulp van technologie.
10. Ik maak me zorgen over het niet inzetten van eerstelijns therapeuten bij indiceren of inschakelen als het zelfstandigheid vergroten kan
Belangrijke noot: Dit is een niet representatieve steekproef. Een beetje ‘sloppy science’ zogezegd, want het zijn slechts de reacties van een select gezelschap volgers van mijn twitteraccounts. Dus excuus. Het doet wel recht aan mijn zorgen over de zorg in Nederland. In mijn volgende blogs ga ik in op de diverse onderwerpen.
Marcel Kolder, alias kanteldenker, is strategisch boardroom adviseur op het terrein van identiteit en communicatie. Verder schrijver, ontwerper, lobbyist, spraakmaker, cultuurmaker en blikverruimer. Hij is het energievretend onderdeel van het leukste gezin van Nederland (vindt hij). Zijn dochter is zwaar gehandicapt, en mede door zijn toedoen rolmodel in het nieuws. Marcel Kolder is 25 jaar ondernemer en eigenaar van bureau Draoidh. Hij zit zich in in allerlei constellaties voor behoud van eigen regie bij mensen met een levensbrede en levenslange zorgvraag.
Kanteldenker 
3 reacties op “Onze zorgen over onze zorg”
Mooie oplossing voor je writerblock, wisdom of the crowd en zo 😉
Ff hoe het werkt; ik kom op deze blog via LinkedIn, de updates van mijn contacten, w.o. (jij), heer Kolder, een opinieleider/conceptdenker uit het Flevolandse.
Deel 1 – De zorg biedt nu al oplossingen: procesefficiency
Ik maak me ook zorgen over de zorg, en dan met name over de informatievoorziening. Er is tegenwoordig zoveel informatie, zeker als je ziek bent. Hoe zieker, hoe meer informatie. Niet alleen van de zorgverlener naar de patient, maar ook tussen de zorgverleners/medici onderling over betreffende patient. Een greep:
* Conflicterende medicijnen en medicijnen om de bijeffecten van medicijnen tegen te gaan
* Bloed- en andere waarden die opnieuw worden gemeten als een patient van de ene naar de andere specialist gaat
* Informatie waar niets mee wordt gedaan; het schriftje/logboek dat thuishulpen en wijkverpleegkundigen meerwekelijks trouw invullen, wordt niet of nauwelijks teruggelezen
* Informatie over kwaliteit van leven versus verlenging van leven versus de inzet van dure: middelen, mensen en apparatuur
* et-ce-te-ra
Ook mijn/deze waarneming is natuurlijk ‘sloppy science’, maar ik denk dat veel 35plussers – helaas-helaas – hun eigen herkenbare ervaringen uit de eerste lijn hiermee hebben. Daarnaast heb ik een partner die als nurse practitioner, een welhaast postmoderne job, in de frontlinie staat in de strijd tegen kanker.
Er-is-heel-veel-informatie, maar het zijn nog altijd mensen die er wat mee moeten doen. En… de ene mens is de ander niet. Niet iedereen ziet, overziet, mogelijke efficiency winst of betere kwaliteit van leven door twee, drie stappen vooruit te denken. En zijn of haar informatie hierop aan te passen. Niet iedereen kan dit.
Volgens mij kom je een stuk verder als je het profiel van managers in de zorg (die niet aan het bed staan) hierop aanpast. Screen ze nog steeds op hun financiele capaciteiten, maar vooral ook op hun procesinzichten. Een ziekenhuis, een jaren zeventig ‘nieuwbouwwijk’ met veel ouderen, een GGZ-instelling naast de spoorlijn, een Nurse Led Clinic, de sense & simplicity scenarioplanningen van Philips cs,, de regelmatige overleggen van NL’s 25 zorgverzekeraars al dan niet met de minster erbij en niet in de laatste plaats: ‘de patient’. Alles is te beschouwen als een ‘case’, en elke case “is” een proces. Een proces dat een rol heeft in een (veel) groter proces.
Vanuit de patientenzorg zelf komt de oplossing: casemanagement. Van een afstandje bekeken is de oplossing: alle zorgmanagers eruit en casemanagers erin. Allemaal met oog voor ‘hun zaak’, het bijbehorend proces en dito informatie- en communicatiemiddelen.
Deel 2 – Waar ik mij echt zorgen over maak, is iets wat ik niet snap: pensioenfondsen. Waarom investeren die niet grootschalig in ‘de zorg’?? De zorg wordt duurder. Waar iets meer geld kost, verdienen partijen meer en/of er komen meer partijen die eraan verdienen. Je zou zeggen dat obesitas, geriatrische aandoeningen, suiker- en hart- en vaatziekten en nog meer welvaartsellende goede investeringsterreinen zijn. Zeker als ‘de toekomst’ je denken & denken als organisatie bepaalt – want pensioen gaat per definitie niet over vandaag.
Deel 3 – Flevoland heeft kennelijk iets met crowd sourcing. Net als (jij) heer Kolder, roept het provinciaal bestuur de mensen op om mee te denken de zorg beter, slimmer en meer betaalbaar te krijgen. Informatie waar u en de uwen wellicht wat mee kunnen, a vous:
http://www.beterezorgmijnidee.nl/
Richard Reekers
ReConcept | tekst & conceptontwikkeling
PS Nurse Led Clinics??
http://tinyurl.com/NBT-NurseLedClinic-Nieuws
Ha Richard, mooie inbreng ook de verwijzing naar de website van de provincie, daar staat nu al een idee van Sanne-Lot, een samenwerkingspartner van me die ik ondersteun bij blogboek. Het idee van Case-manager is absoluut de oplossing. Ik zie dat gelukkig al opkomen bij de transitie WMO en jeugdzorg.
Jep, ben het helemaal met je eens Marcel, wederom chapeau!