Mayim zit op het voortgezet speciaal onderwijs in Almere. Sinds twee weken gaat ze op donderdag naar haar stageplek. Met begeleiding, want ze kan niet zo veel met haar spastische lichaam, net hersteld van een zware levensreddende operatie.
De stadsboerderij in Almere is ideaal voor kinderen als Mayim om te wennen aan arbeidstoeleiding. Ze kan daar de dieren verzorgen en leren dat er na haar school een gedeeltelijk productief leven mogelijk is. Ook voor haar. Boordevol verhalen kwam ze donderdagmiddag weer thuis. Dat ze het varken mocht voeren en het hooi uit de stal mocht opruimen. Ondanks de pijn in haar rug, en de moeizame revalidatie, zien we haar opveren. School is opeens weer leuk. Voor kinderen met een beperking is stage de betere aanvulling op het ‘saaie’ klassikale onderwijs.
Bezuiniging op stageplaatsen
Dezelfde dag hoorde ik van haar leerkracht dat het bestuur van het speciaal onderwijs in Almere in al hun wijsheid besloten heeft hierop te bezuinigen. Na de krokusvakantie worden de stages voor kinderen uit de groep van Mayim gestopt. De 18 dagen dat er tot aan de zomer begeleiding nodig is voor deze speciale kinderen kunnen niet meer worden gefinancierd. School op zijn kop, ouders boos, en kinderen sprakeloos achterlatend. Als ouder denk ik dan. 18 dagen. Wat kost dat nu. Een half maandsalaris? 1000 euro? Of misschien 2000 euro. Als dat er in het speciaal onderwijs er al niet meer af kan, waarom heet het dan speciaal onderwijs.
Oplossen?
Ik ga op zoek naar een oplossing. Misschien dat we structureel bedrijven in onze stad kunnen vragen om voor deze kinderen geld in te zamelen. Of dat er nog ergens in de burelen van de gemeente Almere nog een potje is. Want het is zo enorm belangrijk dat kinderen zoals Mayim en haar klasgenoten de wereld buiten de ‘gesloten’ gehandicaptenwereld ontdekken om mee kunnen participeren in de maatschappij.
Als er iemand is die een idee heeft, of het bestuur in Almere kan bewegen dit terug te draaien. Mail me op info@marcelkolder.nl.
Kanteldenker 
19 reacties op “Slechtnieuwsbericht voor mijn gehandicapte dochter”
kosten? waar hebben we het over. Het argument dingen die ons dierbaar zijn geld kosten is een onzin argument. Natuurlijk kosten die dingen geld, graag toch, waar werken we anders voor, om dingen te beostigen die ons niet dierbaar zijn, zoals JSF vliegtuigen en de kosten van ons bestuurlijk apparaat? Van mij mogen alle belastingen van iedereen die meer dan modaal verdient fors omhoog, als dat geld dan bij dingen terecht komt die ons dierbaar zijn, zoals (speciaal) onderwijs en zorg en ik denk dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt.
Lieve ouders: wees niet bescheiden als het over je kind gaat, alleen maar het beste is goed genoeg en als dat duur is dan hebben we dat met z’n allen dat graag er voor over.
Goed nieuws: Voor alle geïnteresseerden: het stageprobleem van Mayim Kolder is als ik de wethouder en het schoolbestuur mag geloven vanaf volgende week opgelost. Ik hou nog even een slag om de arm. Want geloven doe ik pas echt als Mayim daadwerkelijk tot aan de zomer stage kan lopen. Eh, stage kan rijden in haar geval. Maar het klinkt vertrouwensvol. Hoop uiteraard dat het ook voor andere kinderen zo geldt.
Fijn, om eerst een positieve afronding van dit blog te lezen.
Argwanend als ik ben denk ik dat de komende gemeenteraadsverkiezingen ook een steentje bijdragen aan de gegeven toezegging.
Afspraken zwart-op-wit lijken mij verstandig ….
Bezorgde groet,
Wethouders verplichten om in Almere te wonen…scheelt 500.000 euro per jaar
Wethouders en top-ambtenaren en beleids ambtenaren die elders wonen?
En ambtenaren die elders lokaal politicusje spelen zijn ook te veel verbonden met het pluche.
Het zou verboden moeten worden!
Bezorgde groet,
Beste Miranda,
Ik ben er ook geen voorstander van de Wethouders van elders komen. Ik begreep dat wethouder Henk Mulder, als hij weer in een college komt, verhuist naar Almere. Wethouder Anker komt niet meer terug vermoed ik. Hopelijk krijgt Almere dan i.i.g. een enorme kostenpost minder. Dus wat mij betreft, maar daar ga ik jammer genoeg niet over, zoveel mogelijk wethouders uit eigen stad. Of gewoon verhuizen naar Almere … of gewoon met de trein.
Ik zal met mijn reactie veel los maken. allereerst ik vind het heel erg voor het kind zelf en voor de ouders, maar wordt er wel eens bij stil gestaan wat dit alles kost voor de maatschappij. Begrijp dat je een menswaardig bestaan wil bieden maar wat is het perspectief voor deze doelgroep voor de toekomst. Ik begrijp dat ouders hier niet om vragen maar is het niet hun eigen verantwoording om hun leven zo in te richten dat zij zelf zorg kunnen dragen. dat moet uit eindelijk elk ouder en ook zelf de kosten dragen. En ik begrijp dat dat niet makkelijk is! ik zelf ben chronisch ziek levensverwachting nog van enkele jaren, Maar ik moet ook zelf overal voor zorgen, ben afgekeurd, neem geen deel meer aan de maatschappij. krijg ook nergens extra geld voor om me dagelijks bestaan makkelijker of leuker te maken.
Hoeveel ouderen zitten niet in hetzelfde positie, ander groepen chronische zieken. je kan nou eenmaal niet verwachten dat de overheid overal maar voor opdraait. We vragen met ze alle steeds meer luxe ( wegennet, voorzieningen etc.) er moeten steeds met minder mensen via de overheid voor alle voorzieningen betaald worden. Een ik denk dat er tegenwoordig heel veel geld en verwachting is dat de overheid moet zorgen voor allerlei doelgroepen terwijl er geen perspectief is dat deze groepen aan de maatschappij kunnen deelnemen, veel geld is er in deze doelgroepen door de overheid afgelopen jaren gestopt, terwijl als je de stukken goed leest er maar een heel klein % echt werk vind of een zinnig invulling voor de maatschappij bied.
De laatste opmerking van Mark snijd hout, echter gaat ook voorbij aan het feit dat ouders op enig moment niet meer kùnnen dragen en hier hulp bij nodig hebben. En kinderen hebben hulp nodig, en ouderen als Mark óók. Eigen verantwoordelijkheid: ja. Eigen draagkracht; tot grenzen. De maatschappij zelf mag óók verantwoording dragen voor haar medemensen!
Dit is op Peter van der Wal herblogd.
Er gaat heel veel geld naar goede doelen, is daar misschien een potje voor kinderen met beperkingen ?? Ik geef daar geld aan uit en als het naar die kinderen gaan, heb ik er nog meer vrede mee!
Dit vind ik nou eigenlijk een hele goede oplossing. Er moet toch een manier zijn om ook voor deze kinderen een potje te creeeren.Als dat van de goede doelen waarvan er zo ontzettend veel zijn van afgehaald kan worden. Wich reminds me..ik heb wel eens aan het doel ” voor het gehandicapte kind” wat gegeven…dan zou je toch denken..
Je zou toch denken dat bedrijven in de rij zouden willen staan om dit te sponsoren… niet?
Wellicht even gaan kanteldenken: ga er van uit dat je zelf – al dan niet in overleg met school – kan regelen dat je dochter naar zo’n plek toekan? Ouderinitiatief? Met de nadruk op niet afhankelijk zijn van instanties ….
Uiteraard. Maar wat wordt vergeten is dat we als mantelzorgers al zwaar belast zijn en al duizend en een dingen moeten regelen en zorg geven. Ik zal je de opsomming van de vele uren zorg en begeleiding per dag voor onze dochter. En elke dag wordt zwaarder en meer. Het feit dat ik deze blog schrijf en naar oplossingen zoek toont al dat we voor de 1000ste keer niet bij de pakken neerzitten. Heb dit contact met de de Hogeschool, twee bedrijven, rode Kruis en de verantwoordelijke wethouder opgenomen, terwijl de 24/7 zorg ook doorloopt en ik een meer dan fulltime baan heb.
Ik meende het wel: Met de nadruk op niet afhankelijk zijn van instanties ….
Binnen een halve dag hebben al 2000 mensen mijn blog gelezen volgens de statistieken van WordPress. Dat geeft hoop. Omdat ik hierbij merk dat dit verhaal mensen wel wat doet. Dank voor alle retweets op twitter en likes op facebook. Dit doet mij en mijn dochter goed.
Als voormalig lid en voorzitter van een studentenraad ben ik redelijk bekend met de wijze waarop het onderwijs en de kapitaalplanning voor functioneren. In principe heeft de opleider een verplichting om het aangeboden onderwijsprogramma uit te voeren zodat er voldaan is, einde schooljaar, aan de verplichtingen die voordat jaar in die opleiding gelden. Naast de zaken die bij regulier onderwijs gelden zoals een aansprakelijkheidsverzekering en een stagebegeleider krijg je te maken met specifieke aanpassingen en begeleiding bij het stagebedrijf in het bijzonder onderwijs (of het regulier onderwijs met aanpassingen). Mijn inziens is met name bij een groep leerlingen die een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt en maatschappij dreigen te ontwikkelen door een handicap van een gigantisch belang dat zij zichtbaar zijn bij hun stagebedrijven en zo volledig mogelijk meedraaien. In principe zou de raad van toezicht en het college van bestuur van de instelling daar voor moeten waken. Slecht financieel beleid en een rommelige planning geven in veel gevallen aan waar het probleem zit, een trage besluitvorming en een hoop managementlagen. Ik vrees dat de enige manier waarop dit te voorkomen is een grondige hervorming is van de bestuurslagen binnen het speciaal onderwijs. Ik zou bij het college van bestuur en de raad van toezicht de stukken opvragen en ook de jaarverslagen en protest aanteken en waar nodig de onderwijsinspectie inlichten. Dit zaakje stinkt, en ik denk dat als je zo’n relatief kleine, maar o zo enorm belangrijke, kostenpost wegbezuinigd er een hele beerput onder zit. Stagebedrijven betalen vaak zelfs een kleine vergoeding aan hun stagiaires in het MBO, HBO en het academisch onderwijs.
Beste Walter,
Ik denk niet dat hier een beerput achter zit. Het is het directe gevolg van bezuinigingen en de keuzes waar scholen voor staan. Begeleiding van deze zorgintensieve kinderen kosten nu eenmaal geld.
Marcel
en moeten wij ons daar niet voor 100% voor inzetten om die kinderen die daar zelf niet om gevraagd hebben in deze situatie te zitten , te helpen
Misschien die afgrijselijke bonussen voor de helft schenken ?????