Almere’s identiteit opnieuw ontdekken

Het heen en weer schieten van verlies naar verlangen zijn de congestieve ingrediënten van Almere’s identiteit. Congestieverschijnselen die zijn ontstaan door een grote concentratie van mensen, maar te weinig betaalbare woningen, voldoende werk en bedrijven en een te veel aan verkeer (files) en een overschot aan arbeidskrachten.

Het verlangen wordt gevoed doordat de melancholie van de gevoelens van de burgerij over het oude land, verknoopt raakt met de postmoderniteiten en het individualisme van de nieuwe stad. Het is de ‘rat race’ waarin Almeerders opgesloten lijken. Opgesloten op hun eiland, hun Flevoland.

Het zichtbaar gemis van een roemrijk verleden en overcivilisatie hebben Almere bijzonder vatbaar gemaakt voor de wijze waarop men zich in de stad nestelt. Haar identiteit vorm geeft. Middenstandsfamilies en haar waardenpatroon staan centraal in de meningsvorming rondom de ontwikkeling van de stad en haar uitbreidingen.

De stad is toe aan een nieuwe fase. Het collectief van stedebouwers reïncarneert het saaie stedelijk landschap naar een ordelijk chaotisch principe, van oud- naar nieuwdenken. Van moderne blokgebouwen naar stadsschuren en coöperatieven. Het oude schuurde, het nieuwe roept op.

De exclusieve locus van Almere en de zichtbare verbintenis als dubbelstad met de metropool Amsterdam creëert dromen, mogelijkheden en angsten. Een sterk besef van verandering toont dat de twee-eenheid en het verlangen naar een nieuwe verbinding tussen Amsterdam en Almere zich op de grens van een omvangrijke transformatie beweegt die haar in veel verschillende richtingen kan stuwen. Ik kijk naar Almere Poort en naar IJburg. Naar verbinding ertussen. De verbinding tussen de siamese tweeling, die maar geen tweeling wil zijn, en met de rug aan elkaar verbonden is, met enkel aandacht voor de eigen navel. En juist hier, precies tussen in. Daar liggen de kansen voor de tweeling waarvan je weet dat er een sterft als je ze scheidt.

De Tweelingstad, die ik de droom gun dat het buitendijkse in het vertroebelde meer van de oude Zuiderzee een mooi meanderend gebied wordt, duurzaam, met water, moerasgebieden, eilanden als pleintjes in de stad, met verbindingen, bruggen naar verwachtingen, met een variëteit aan kleurrijke en veelsoortige begroeiing, huizen, in de Almeerse fjorden of de Amsterdamse fjorden. Wat maakt het uit. Stadsbestuur, Landsbestuur, Provinciebestuur laat u inspireren door de Almeerse mens en haar liefde voor het pionieren. Maak een betere verbinding, integreer natuur en cultuur met organische vormen. Vergeet de Berlijnse Muur en het staccato aan eenvormigheid. Kies voor Hundertwasser of Himmelblau. In een holistisch geheel. Kies nadrukkelijk niet voor de ego-trips van individuen. Kies uiteindelijk voor samen met de bewoners van Almere en Amsterdam voor ontwerpen van menselijke maat met allure. Het gaat immers niet enkel om meer, maar vooral om anders. Het hart van Almere ligt in de oude Zuiderzee, tussen voor Pampus en de rest.