Deze zomer werden we voor gek verklaard. ‘Gaan jullie naar Venetië? Dat kan helemaal niet. Daar heb je enkel bruggetjes met onmogelijke trappetjes. Je komt nergens.’ ‘Onzin,’ roepen we in koor. ‘Ons gezin laat zich niet tegenhouden. We houden wel van een uitdaging.’
Ik had mijn zinnen gezet op de Architectuur Biënnale in Venetië met als curator Rem Koolhaas. Mijn vrouw op een heerlijke culturele en zonnige vakantie en onze dochter Mayim op lekker zwemmen. Voor Machiel, onze 18-jarige zoon het moment om zijn vriend mee te vragen. Onze held. ‘Pap, mam, we tillen Mayim wel over die bruggen’. We hadden geluk met twee keien van mantelzorgers. Jongens met spierballen. In die paar dagen Venetië hebben ze welgeteld 53 bruggen en dus 2.120 traptreden overwonnen.
Rocky Bilbao’s
Maar dat was nog niet alles. Er waren meer trappen te overwinnen. Ons was bevestigd dat het vakantie-appartement een lift heeft: ‘Nessun problema, abbiamo in Italia anche impianti di risalita.’ Die was er dus, maar om dat hokje een lift te noemen? Het was eenpersoonslift met een toegangsdeur die 58 cm breed was, met een vergelijkbare diepte. De rolstoel van onze dochter was 70 cm. Met geen mogelijkheid kon ze in de lift komen. Dat betekende voor ons en de powerboys dat we 14 dagen maal 8 maal per dag 24 treden extra moesten tillen. Dat maakt het totaal op 4.808 Italiaans traptreden. Man wat een spierballen kregen we. Mayim vond het fantastisch, voor haar was het net een attractie op een kermis. Met de twee ‘Rocky Balboa’s’ aan haar zij al helemaal. We neuriede dan ook elke keer de themasong uit de 1ste film van Silvester Stallone: Gonna Fly now.
Kanteldenker 
3 reacties op “Venetië rolstoelontoegankelijk? Onzin. Gewoon wat spierballen inzetten.”
Beste Mayim, Marcel en familie,
Wat vind ik bovenstaande foto mooi en stoer. Zo zeer zelfs dat ik ‘m graag wilde delen met de lezers van het Zonnebloem-tijdschrift Beleef! Waar ik voor schrijf.
Tot mijn spijt ben ik alleen vergeten om te vermelden wie de stoere mensen op die mooie foto zijn. Dit vind ik heel vervelend en ik wil jullie dan ook mijn oprechte excuses aanbieden.
Als ik het op één of andere manier goed kan maken Mayim, laat het dan vooral weten. Misschien door aandacht te besteden aan het boek dat je samen met je vader aan het schrijven bent?
Ik hoor het heel graag.
Hartelijke groet,
Manon van Wijnen
Zonnebloem-redactie
Beste Mayim, Marcel en familie,
wat vind ik bovenstaande foto geweldig mooi en stoer. Zo mooi zelfs dat ik ‘m graag wilde laten zien aan de lezers van het Zonnebloem-tijdschrift Beleef! waar ik voor schrijf. Alleen ben ik vervolgens vergeten de bron erbij te plaatsen. Ik kan hier geen excuus voor verzinnen en wil jullie mijn oprechte excuses aanbieden…
Als ik het op de één of andere manier goed kan maken, Mayim, laat je het me dan weten? Ik schrijf voor het Zonnebloem-tijdschrift verhalen over mensen met een handicap die iets bijzonders meemaken. Kan van alles zijn: een sport, een hobby, een reis, die een angst overwinnen of die iets anders deden waar ze lang van droomden en blij van werden. In de hoop dat dit een aanmoediging is voor anderen om te doen waar zij van dromen. Misschien heb jij iets wat je graag wilt delen? Ik kan je blog noemen of iets anders dat je hebt meegemaakt. Als je het helemaal niet wil, ook goed. Het is helemaal aan jou!
Mocht er iets zijn waar ik jou blij mee kan maken hoor ik het graag.
Hartelijke groet,
Manon van Wijnen
Zonnebloem-redactie
Respect!