Eurogroep vermorzelt ministaatje Griekenland

De afgelopen maanden merk ik een chronische bezuinigingsdrift bij de Eurogroep. Was de bezuinigingsdrift van de notabelen in Brussel in vroegere tijden een lichte aandoening wat met een gesprek met de patiënt op te lossen was, nu valt het op dat het kaasschaven niet ophoudt en de hardhouten plank door de kaas al te zien is.

Ik weet zeker, Griekenland krijgt komende maand wederom een slecht-nieuwsgesprek van formaat te verwerken. Natuurlijk, mensen in het algemeen, en zeker in een noodsituatie, blijven geloven in het goede. We hebben van nature een aversie tegen verlies. Psychologen kennen al veel langer het bestaan van deze positivity bias. Mensen verwachten in overweldigende mate dat er goede dingen in hun leven plaats hebben in tegenstelling tot negatieve zaken. Een #grexit komt eraan. En met mijn definitie van een #grexit bedoel ik dat Griekenland, met of zonder Euro, door de bezuinigingen niet meer in staat zal zijn zelf uit het economisch dal te krabbelen en aldus vervalt in langdurige armoede. Exit kansen om weer een welvarend land te worden.

Waarom geven we Griekenland geen respijtzorg en wat mantelzorg?

We zouden het Griekse volk eigenlijk een vorm van respijtzorg moeten geven. Tijd om bij te komen en je te herpakken. Hierdoor kan het Griekse volk overeind blijven en haar economie op kracht komen. Onze premier gaat er prat op dat we in Nederland meer moeten mantelzorgen voor elkaar. Laten we besluiten dat ook te doen voor de Grieken. Het kabinet kan dat eindelijk haar mooie mantelzorgtermen als ‘eigen verantwoordelijkheid’ of ‘uitgaan van eigen kracht’ inzetten. Nu in Europees verband.

De Grieken hadden al een handicap

Het is te makkelijk om de schuld van de zorgkosten bij de zorgvrager te leggen. Er wordt hiermee een frame neergezet dat, als je het doortrekt, het Griekse Volk zelf schuldig is aan hun eigen situatie. En dat klopt natuurlijk niet helemaal. Het kind had al een handicap toen het toetrad tot de Eurozone. En er zijn toen geen budgetten gereserveerd om met ‘eigen verantwoordelijkheid’ en met ‘eigen kracht’ uit het economisch dal te komen. Zonder ‘eigen regie’ zal dat niet meer lukken. Het is net als in de gezondheidzorg. De mening van de patiënt speelt geen rol. De Noord-Europese artsen weten immers beter hoe ze de patiënt moeten behandelen. Er worden wederom hulpmiddelen geleverd. Maar meer van hetzelfde … nog meer leningen … nog meer stapeling van schulden, maar aan hen vragen wat er echt aan scheelt? Zullen we eens luisteren naar de Grieken in plaats van over hun hoofden heen besluiten?

Persoonsgebonden Grieks Budget

Een Persoonsgebonden Grieks Budget? Zou dat niet wat zijn? Een budget dat enkel voor bepaalde zaken gebruikt kan worden. Net als een PGB voor de inkoop van zorg. Voor de stimulering van werkgelegenheid en economie bijvoorbeeld, en de hervormingen van het stelsel … en niet om de schuld af te lossen aan de verslavingsarts.