Vandaag verscheen er een grote brede glimlach op het gezicht van onze dochter. De postbode leverde de microfoonstandaard af die we gisteren via een muzieksite hadden besteld. Nu kan ze haar onhandige spastische handjes tenminste gebruiken voor de dingen waar ze goed in is. Op haar keyboard spelen en songteksten opzoeken. Op de flexibele standaard past haar iPad mini en microfoon. De hele middag zong het gezin in koor op de muziek van Justin Bieber en Justin Timberlake.
Nu vraag u zich af wat Kafka en een microfoonstatief met elkaar te maken hebben? Nou alles! Ze zijn namelijk hulpmiddelen voor onze dochter. We hebben anderhalve jaar geleden een elektrische verstelbare douchestoel aangevraagd bij de gemeente. U snapt wel … onze rolstoelafhankelijk dochter kan zichzelf niet douchen, noch rechtop zitten of zichzelf wassen. Voor de niet-ingewijden onder ons, een verstelbare douchestoel is een standaard WMO-voorziening.
De douchebeurten hebben we tijdens die lange wachttijd opgevangen met een PGB-hulp die meehielp onze dochter elke week op een kampeerstoel van een bekend merk te zetten, te bekleden met zes rolletjes handdoeken, zodat ze niet opzij schuift of er vanaf valt en vast te houden, zodat wij haar kon verzorgen. Anderhalf uur werk per douchebeurt, maar dankbaar werk. Ik heb uitgerekend hoeveel ik die extra hulp heb betaald vanuit het pgb-budget van onze dochter. Niet doorvertellen hoor. Je raad het al, we hadden daar de douchestoel een paar keer van kunnen financiëren.
Tja, die wachttijd op een voorziening. Laat ik het zo zeggen: Kafka is ons zorggezin niet zo goed gezind. We vragen ons maar ook niet meer af waarom het een muzieksite het wel lukt binnen een dag met een oplossing – statief – voor een probleem te komen, en de gemeentelijke apparatsjik door de eigen doolhoven de weg naar ons gezin wel erg moeilijk vindt.
Toen Welzorg de douchestoel leverde, verscheen dezelfde brede glimlach bij onze dochter op haar gezicht als op het moment dat het statief voor haar microfoon en iPadje bij haar werd afgeleverd. Haar wereld is gelukkig niet zo complex. Misschien is dat de les die ik graag aan Kafka meegeef. De emotionele eindwaarde blijft hetzelfde. Bij onze dochter dan, en een beetje bij haar ouders. Met of zonder complexiteit.
Kanteldenker 
5 reacties op “Een grote brede glimlach naar Kafka”
Humpf…… doet mij denken aan die ene keer dat ik bij de WMO iets aanvroeg, een badlift. Een man kwam….. voerde een keukentafelgesprek van anderhalf uur met mij (alles wat hij vroeg had ik tenslotte al voor hem ingevuld op t aanvraagformulier), en ging vervolgen álle ruimtes in ons huis opmeten. Een simpele vraag had hem een plattegrond met makelaars aten opgeleverd…. na dat zeeeeeer zorgvuldig gedaan te hebben heeft hij mij met mn brakke been meerdere keren alle trappen op en af laten lopen en gekeken hoe ik het bad in en uit kon stappen vanuit op de grond zitten etc. Dat kon ik dus niet. Hij ging met al zijn papieren en bevindingen weg. Hij was zeker vijf uur geweest als t niet langer was. Op kantoor zou hij een rapport schrijven en dat naar de gemeente sturen volgens afspraak en conform mijn aanvraag.
Voor hij kwam had ik al een maand of drie na mijn aanvraag op hem gewacht, na zijn komst hoorde ik zes weken niets. In week zeven maar eens gebeld.’astje en muur gezien en uiteindelijk een jonge dame die mij beloofde dat meneer terug zou zou bellen…. er gingen nog twee weken overheen en toen belde de man. Hij had mijn aanvraag beoordeeld en hem in al zijn wijsheid afgewezen ondanks de onderbouwing van mijn huisarts de orthopeed en fysio. De motivatie zou ik thuis ontvangen als ik daar prijs opstelde. Nou… dat deed ik natuurlijk en na twee weken kreeg ik een brief met AFGEWEZEN en bij reden: gemeente vergoed geen badlift als er een douche aanwezig is.
Maar weer eens gebeld: mijnheer kwam het thuis uitleggen en laten zien….. een simpel (losliggend) plankje op mn bad zou voldoende ondersteuning en stevigheid bieden. Dat ik daar geen gebruik van mocht maken wegens extreme instabiliteit van mn knie deed niet terzake.
Desgevraagd of hij niet meteen had kunnen laten weten dat de gemeente geen badlift vergoed als er een douche aanwezig was was zijn geniale antwoord ‘we besteden aan alle aanvragen even veel zorg’ ….. over apparatsiks gesproken…. die hele badlift is opgegaan aan zijn consultants tarief…. voor het opmeten van al mn kamers, mijn vermogen tot traplopen beoordelen etc en al die andere dingen waar niet omgevraagd werd. Oh ja als uitsmijter zei hij dat ik wel goede kans maakte op een parkeerplaats voor mn huis….. of ie dat voor mij zou aanvragen….. wetend dat in Amsterdam een parkeerplaats onder de 65 jaar zowat onmogelijk is heb ik hem er maar uitgegooid. Wat een ellende. Het blijkt dat je dus best weinig kunt douchen… want zijn andere advies: ‘de buurvrouw vragen of ze mij uit bad wilde helpen’ heb ik maar niet gedaan….. dan maar niet douchen!
[…] Het duurde anderhalve jaar voordat ik mijn douchestoel kreeg, ik moest op een klapstoeltje douchen. […]
Herkenbaar. Altijd gedoe met de WMO. Jullie zijn sterk door vol te houden en maar zelf opties te zoeken voor douchen. Echt respect.
Tja, zou zo’n ambtenaar en / of politicus zelf eens kunnen komen kijken hoe jullie leven eruit ziet?
Sterkte met het vervolg. Ik neem aan dat er nog wel een paar wensen te vervullen zijn.
Bemoedigende groet,
Yep.