Hoe Humberto Tan Mayims verjaardagsfeestje kantelde

Mainstreet trad privé op voor Mayim

Mijn vorige blog ging over de mislukte verjaardag van onze lieve dochter Mayim. De boodschap van mijn blog ging over eenzaamheid en hoe moeilijk het is om als persoon met een ernstige handicap een vriendenkring op te bouwen. Het werd een mediahype (waar we met volle teugen van genoten). Op Kanteldenker.nl werd het 22.994 keer gelezen in 24 uur (mooi hè, die statistieken).

Mijn vorige blog: https://kanteldenker.wordpress.com/2016/02/21/eenzaam-beperkt-en-toch-gelukkig/

Na plaatsing belde Eline van het katern Vrouw van de Telegraaf mij op of zij de blog mocht herplaatsen. Ik had er geen probleem mee. In een paar uur werd het een trending topic. Die middag werd ik door RTL nieuws verwittigd dat er vele tienduizenden hartverwarmende reacties waren binnengestroomd voor Mayim op allerlei mediakanalen. We wisten toen nog van niets.

Eva Jinek, Radio Een en Humberto Tan belden me op of ik diezelfde avond met Mayim naar de uitzending kon komen. Bij Jinek schudde ons gezin volmondig NEE. Tan verleidde ons met een optreden van B-Brave, een verwendag in het Dolfinarium en een nieuw verjaardagsfeest bij de Telegraaf in het Krantencafé. Ik kon dit niet weigeren, ook een paar interviews voor de radio niet. Mijn vrouw Michelle schudde bij het horen van de naam Humberto van ‘Ja-doen’, want ze vindt hem een schatje (sorry Michelle). Bij RTL late night schoof onze zoon ook aan tafel. Resultaat die avond: Honderden facebookvrienden voor onze dochter erbij (en een paar die de week daarna op visite kwamen).

De volgende ochtend arriveerde een postzak vol met verjaardagskaarten en lange brieven voor Mayim, en tot de dag van vandaag komen er nog van overal (Suriname, Dubai en Marokko) brieven en kaarten. En veel kleine en soms grote kadoos voor Mayim: Een nachtje bij de Nachtwacht in het Rijksmuseum, vier rolstoelplekken bij Ajax-Utrecht, een weekje naar Portugal in een rolstoelgeschikte vakantiewoning.

99 procent van de brieven waren hartverwarmend, een paar blijven hangen (de lelijke reacties van een paar idioten laat ik voor het gemak even weg). De reactie van de jongen die op zijn 18^de jaar door een motorongeluk al zijn vrienden is kwijtgeraakt (hij is nu 24) bijvoorbeeld en dat meisje dat steeds minder vriendinnen overhoudt (vanwege haar spierziekte), omdat ze vaak moe is, en haar vriendinnen dat lastig vinden omdat dan niet met haar uit kunnen gaan. Of die van een meisje die in een instelling zit en nooit meer bezoek ontvangt en liever dood wilt (we hebben nu leuk contact met haar en het komt goed).

Dat soort dingen. Daarom schreef ik dat blog. Eentje met een onderliggende boodschap. Kijk eens wat vaker in je buurt of straat. Herken je eenzaamheid? Je kunt er echt wat aan doen. Lukt het niet, dan kun je altijd nog Humberto Tan bellen. Ik heb nu zijn nummer.

Link Uitzending RTL late night: Humberto Tan

http://www.rtlnieuws.nl/boulevard/entertainment/video-b-brave-geeft-gehandicapte-mayim-unieke-verjaardag

Link Feest Vrouw:

https://vrouw.nl/reportages/30150/vader_van_mayim_over_verjaardagsfeestje_van_haar_glimlach_word_ik_helemaal_blij

En dan komt er niemand op je verjaardag

Ik schrijf samen met mijn lieve dochter Mayim een boek. Ze is gehandicapt en heeft wellicht hierdoor weinig vrienden of vriendinnen. Op haar verjaardagsfeestje had ze dertig mensen persoonlijk uitgenodigd (waaronder vijftien kinderen). Met moeite heeft ze een halve dag besteed om een mooie uitnodiging in elkaar te plakken. Die heb ik voor haar gescand en in dertigvoud geprint.

Behalve een lief klasgenootje van haar vorige school, kwamen slechts een neef en nicht, een halve oom en tante. Daar zaten we dan met taart, cake, hartige hapjes (zelfgemaakt) en dertig vrijkaartjes voor een museum.

Dat is wrang om te zien als vader. Ik durfde er toen niet over te schrijven. Het lijkt zo zielig. Het nare gevoel blijft. Dat is ook de angst voor haar toekomst en de ‘kring’ van vrienden die ze zo hard nodig heeft en die kring is er niet, en zal waarschijnlijk nooit komen. Het neveneffect van een handicap en anders zijn is een zeer beperkt sociaal netwerk. Een rolstoel of anderzins is snel voor de ander de handicap om geen contact te zoeken. En niet alleen bij Mayim, het blijkt overal voor te komen.

Ik schreef zojuist met haar in haar roman. Het boek komt over twee jaar uit. Ze kijkt er gekanteld naar.

‘Ik hou van schrijven, niet alleen op de computer, maar echt schrijven met een pen, het is een lekker gevoel met een pen over het papier gaan, die beweging maken, naar boven en naar onderen. Mijn vader zegt dat ik voor een “spast” goede hoofd-hand-coördinatie heb, maar daar gaat het nu niet over, het gaan over dingen bedenken en opschrijven, creatief schrijven heet dat, bijvoorbeeld een gedichtje of heel kleine verhaaltjes die ik fantaseer. Eigenlijk fantaseer ik heel veel, papa zei dat een keer hardop, en toen zuchtte hij even, ja ik leef ook een beetje in een fantasiewereld. Kunstenaars vertellen wel eens in een interview dat ze al heel vroeg in hun leven een fantasiewereld maakten voor zichzelf, dus schrijvers ook, en misschien ben ik al een schrijver aan het worden. Misschien is het wel een soort mediteren ook, ik noem dat zelf “hummen”. Nou ja, het is gewoon een lekker gevoel waar ik blij van wordt.’

‘Dus je moet niet denken, omdat ik nou eenmaal niet veel vriendinnetjes heb, zielig hè, maar niet heus, dat ik vlucht in mijn “fantasiewereld”, dat zou ik ook doen al had ik wel tien vriendinnetjes. Dan zou ik ook fantaseren, en schrijven, en lekker “hummen”.’

Naschrift: Dit blog heeft veel veroorzaakt. Het is opnieuw op diverse site gepubliceerd en heeft geleid tot een televisieoptreden bij Humberto Tans Late Night. Hier een link naar een artikel bij de Telegraaf en het TV optreden:

Telegraaf Vrouw artikel

Optreden bij Umberto Tan in RTL late night van Mayim

Verjaardag Mayim