Wat ik nog voor me zie zijn de televisiebeelden van afgelopen zaterdag bij Kassa van de vriendelijke omhelzing die u een jong gehandicapte vrouw gaf toen het VN-verdrag voor een toegankelijk Nederland voor mensen met een handicap door de tweede kamer werd aangenomen. Tekenend voor het succes van het harde werk van velen, waaronder ik. Mensen die afgelopen jaren keihard streden voor de rechten voor gehandicapten zoals vermeld in het VN-verdrag. Hun bevrijding, als het ware.
De route naar een toegankelijk Nederland noodzaakte deze zomer bij de ratificatie van het verdrag tot een aantal ferme besluiten en stevig stappenplan in de AMvB (Algemene Maatregel van Bestuur). Simpel gezegd: Hoe de toegankelijkheid straks wordt geregeld in ons land. Op diverse terreinen. En dan hebben we het niet enkel over het weghalen van een drempeltje of verbreden van een deurpost. Dan hebben we het over echte zaken. Toegankelijke treinen, toegankelijke universiteiten en hoge scholen, toegankelijke studentenkamers, toegankelijke café’s, toegankelijke stages, toegankelijk werk en uiteraard toegankelijke informatie.
Koude Kermis
Maar na de euforie kwam afgelopen week het echte verhaal naar buiten. De dode mus als het ware. Het voorstel van uw ministerie toont geen stappenplan, geen deadlines, geen stevige besluiten, geen toegankelijkheidsnormen, maar blijft uitgaan van het feit dat de samenleving een en ander wel zal oplossen. Waarbij het ministerie alles zal ‘monitoren’. Tja, monitoren. Het bobo-woord van alle transities in de zorg. Bewaken zonder sancties. Loslaten zonder vangnet. Maar de regering durft het gewoon niet aan. Eens een keer een echte stap vooruit maken. Lef tonen. Echt kantelen!
Want stel je voor dat je iets kan betekenen voor 2,5 miljoen Nederlanders met een handicap. Het is uitstel … nee … het is afstelgedrag in de ergste vorm. Het toont totale onverschilligheid naar mensen die echt mee willen doen in deze maatschappij, maar zat zijn dat de beperkingen niet bij hen zitten, maar bij het lef van de huidige politiek.
Samenleving heeft richting nodig
Nee, Martin, toegankelijkheid komt niet vanzelf, dat doet de samenleving al tientallen jaren niet – die paar mooie voorbeelden daargelaten. Waarom zullen bedrijven, scholen, of de Nederlandse Spoorwegen iets doen op basis van dit broddelwerkje van het ministerie van VWS. Twee A4-tjes, met achterligggende boodschap dat het de samenleving en het bedrijfsleven vooral niks of weinig zal mogen kosten. Ik walg van het gemak dat mensen met een beperking wederom door dit kabinet en ministeries worden weggezet als kanslozen, die hun aalmoes maar uit de samenleving moeten opscharrelen.
Judas Iskariot is de naamgever van de Judaskus. Die eer valt u niet meer te behalen. De Judas-hug. Daar bent u echter wel de uitvinder van.
Met vriendelijke groet,
Marcel Kolder, vader van Mayim Kolder, een jong meervoudig gehandicapt meisje dat in de toekomst niet graag op aalmoezen uit de samenleving zit te wachten.
(dit stuk is ‘à titre personnel’ en uit het hart geschreven)
Kanteldenker 
15 reacties op “Open brief aan Martin van Rijn”
Tsja, uit eigen ondervinding weet ik nu dat je als gehandicapte toch, als puntje bij paaltje komt, alles zelf moet doen.
Geen enkel kabinet, gemeentebestuur van linkse/rechtse of christelijke signatuur heeft de moed gehad er echt werk van te maken. Doen in plaats van gelul.
Ook dat heb ik geleerd te accepteren hoewel me dat grote moeite kost.
Rijn Borgwat – Eindhoven
Loud and clear.
Marcel Kolder wat heb je dit goed onder woorden gebracht. Wat een schijnheiligheid van onze regering. Ze mogen blij zijn dat zij wél stappen kunnen ondernemen, Maar helaas, schandalig genoeg, maken zij er géén gebruik van. Martijn van Rijn laat zien dat je fout zit, dat je een man van je woord kunt zijn en maak het goed voor ons allemaal.
Dit is op sandraworldofimages herblogd.
Ik weet ook hoe het voelt .maak ook gebruik van een rolstoel je komt zo vaak dingen tegen .waar ik niet in of af kan laat die sukkel nu maar eens zelf voelen .zaag de poten onder zijn stoel Door kijken of hij nog net zo vrolijk op staat .sorry ik hoop van niet .dan mag hij mijn alex wel lenen. .oja Let wel alex is me rolstoel
gr jannie
Harde acties. Morgenochtend tijdens de spits met honderd rolstoelen tegelijk de A13 op. En dan niet meer weggaan.
Ik vreesde dit al toen zovelen stonden te juichen en mensen als Van Rijn en Van Dijk huilend om de nek vielen. Veel te vroeg gejuicht en gehuild van vreugde. Telkens komen deze politici hun beloftes en toezeggingen niet na, trap er nou eens niet meer in!
Veel sterkte iedereen in de eigen omstandigheden.
Dank je Kees
Dit lezende kwam bij mij op dat je sommige beleidmakers bijna ook als ‘gehandicapt’ mag aanduiden. Lees: zonder gevoel…of zonder weldenkend vermogen. Ik ken veel mensen die niet of nauwelijks kunnen lopen maar die meer empathie of denkend vermogen in hun donder hebben dan het huidige wanstaltige, polariserende beleid wat zelfs de meest mobiele of weldenkende mens nog invalideert.
Ik zou van Rijn en Rutte willen voorstellen om beiden 1 hele week 24h per dag in een rolstoel door te brengen. Alleen. Zonder assistentie. Maar wel naar het werk. Alles zelf regelen en betalen. Ook thuis alles zelf oplossen. En dan rap terug naar de tekentafel!
Excuseer mijn harde woorden. Maar ik begrijp je gevoel best goed, zeg maar :’-(
In mijn wijk zijn een paar keer de bestuurders en politici in een rolstoel meegenomen.
Na zo’n rit beloven ze altijd beterschap.
De praktijk leert anders, ze blijven hardleers ….
Vriendelijke groet,
Daarom opper ik al een week. Zonder hulp, zoals ze zelf denken dat reëel is 😔 Maar inderdaad, ik vrees dat je gelijk hebt… Welterusten voor straks…
Misschien dat Rutte vandaag in zijn preek nog een schietgebedje heeft gedaan voor Van Rijn?
Of hier een antwoord op komt?
Officieel of prive?
Ik begrijp volledig je woede en teleurstelling.
Jouw dochter heeft niet voor dit lijf gekozen.
Martin van Rijn heeft wel willens en wetens voor dit beleid gekozen!
Bezorgde groet,
Van Rijn kiest de aanval. Zo is hij.